Di a lenda que Noia foi fundada por Noé, que escollería o nome na honra da súa filla Noela. O valente capitán bíblico dun arca que conservaría a miles de especies animais fronte ao diluvio universal orquestrado por Deus, atracaría ou se habería estancado nunha montaña da serra do Barbanza e mesmo concretamente no monte Aro tras a súa travesía, identificados co bíblico Ararat.
Así, os descendentes de Noé e o seu fillo Jafet instalaríanse nunha ampla zona xeográfica comprendida entre o mar Negro e a península ibérica. Tras aquela mítica viaxe a través das tempestades, desembarcarían nun punto da costa galega identificado hoxe en día coa Ría de Muros e Noia. Concretamente, segundo a lenda, a familia instalaríase nun lugar actualmente coñecido como A Barquiña e alí mesmo o propio Noé, plantaría as primeiras vides.
Certo ou non, o mito aliméntase co escudo da nosa localidade, que inclúe un debuxo dunha nave moi similar a unha arca, navegando sobre o mar. Unha pomba cunha rama de oliveira no seu pico completa a imaxe, correspondéndose co episodio do texto bíblico no que se relata que, tras este sinal divino, a maldición terminara e por tanto poderían por fin atracar en terra firme tras a difícil travesía. A tradición, por tanto, impulsou este escudo de armas que se pode observar nalgúns dos nosos edificios como o da casa do concello.
Esta bonita historia foi rescatada polo escritor Javier Sierra na súa novela O Anxo Perdido (Editorial Planeta) e ademais complétase coa referencia a un dos sepulcros ou laudas que garda a nosa igrexa-museo de Santa María a Nova. En concreto, o autor alimentaba a lenda afirmando que a tumba do século XIV de Ioan de Estivadas (nome que se debe ler coa axuda dun espello xa que está gravado ao revés), colleiteiro e adegueiro, podería ser o sartego de Noé, xa que tiñan a mesma profesión.
Se te apetece mergullarte nunhas vacacións máxicas, esperámoste para que te empapes da nosa historia, os nosos misterios e unha contorna paradisíaco. Anímaste?
Rúa Galicia, 8
De luns a Domingo de 10:00 a 15:00